Archive for புத்தகப் பார்வை

ஓரிதழ்ப்பூ – அய்யனார் விஸ்வநாத்

ஓரிதழ்ப்பூ (நாவல்), அய்யனார் விஸ்வநாத், கிழக்கு வெளியீடு.

அய்யனார் விஸ்வநாத் ப்ளாக்கர் காலத்தில் இருந்து நண்பர். மிக மேலோட்டமாக வெளியான வலைப்பதிவுகளில் தீவிர முகம் காட்டியவர் அய்யனார் விஸ்வநாத். உண்மையில் அவரது தீவிரமான எழுத்து, குறிப்பாக திரைப்படங்கள் பற்றிய அவரது பதிவுகள், மிகக் குறிப்பாக ஆயிரத்தில் ஒருவன் திரைப்படம் பற்றியும் ஒரு ப்ரெஞ்ச் திரைப்படம் பற்றியும் (பெயர் மறந்துவிட்டது, தேடினால் கிடைக்கும், நேரமில்லை, மன்னிக்கவும்) அவர் எழுதிய இரண்டு பதிவுகள் எனக்கு மிக விருப்பமானவை.

அவரது நாவல் ஓரிதழ்ப்பூ கிழக்கு மூலம் வெளிவருவதில் எனக்கு மகிழ்ச்சி. இந்நாவலைத் தொடர்ச்சியாக வலைப்பதிவில் எழுதினார் அய்யனார். பெருங்காமத்தின் தீரா விளையாட்டு என்று இந்த நாவலைச் சொல்லலாம். ஒருவகையில் பித்து நிலை என்று கூடச் சொல்லலாம். இந்த பித்து நிலை காமத்தோடும் ஆன்மிகத்தோடும் சுழலும் ஒரு பித்து மனிதனின் தேடல் என்று கூட நீட்டிக்கொள்ளலாம். எழுத்தாளரின் தேடல் அல்ல, நாவலில் உள்ள ஒரு கதாபாத்திரத்தின் தேடல்.

ஓரிதழ்ப்பூ என்பது திருவண்ணாமலையின் மலைதான் என்று நினைக்கலாம். ஆனால் நிஜமாகவே தேடப்படும் ஓரிதழ்ப்பூ ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கையின் காமத்தின் தொடக்கப்புள்ளியும் இறுதிப்புள்ளியும் என்கிறது நாவல். இதை விரித்துச் சொன்னால் ச்சை என்று போய்விடும். ஆனால் நாவலில் வாசிக்கும்போது அகத்திய முனியானவனும் அல்லாதவனுமாகிய ஒருத்தனின் தேடலிலும் மானுடல் கொண்டவனின் தேடலிலும் நமக்குக் கிடைப்பது வேறொரு சித்திரம். ஒற்றச் சித்திரம். ஓரிதழ்ப்பூ என்னும் சித்திரம்.

இந்த நாவலில் பெண்கள் தொடர்பான தீவிரமான சித்திரம் வெகு அழகாக உருவாகி வந்துள்ளது. நான்கு விதமான பெண் பாத்திரங்களும் தீவிரத் தன்மையுடன் படைக்கப்பட்டுள்ளன. எல்லாத் தீவிரங்களுக்குள்ளும் சென்று வர ஏதுவாக அமைகின்றன, ஒருவித பித்து நிலையிலான மாயத்தோற்றம் காட்டும் நினைவுகளும் மொழியும். இந்த மாய விவரிப்புகளே ஒவ்வொரு சமயம் இந்த நாவலில் ஒரு பலவீனமாகவும் உள்ளது.

அய்யனார் விஸ்வநாத்தின் கட்டுரைகளின் முழுமையான தீவிரம் இந்நாவலில் கைகூடி வரவில்லை என்பதையும் சொல்லவேண்டி உள்ளது. அத்தியாயங்களைத் தொடர்ச்சியான மனநிலையில் எழுதாமல், தோன்றியபோது எழுதியதால் வந்த சிக்கலாக இருக்கலாம் என்பது என் யூகம். இன்னும் தீவிரமான நாவலை அய்யனார் நிச்சயம் எழுதுவார் என்கிற நம்பிக்கையைத் தருகிறது ஓரிதழ்ப்பூ.

– ஹரன் பிரசன்னா

கிண்டிலில் இந்நாவலைப் படிக்க: https://www.amazon.in/dp/B078Y1TBG8/ref=sr_1_1…

ஆன்லைனில் அச்சுப் புத்தகத்தை வாங்க:http://www.nhm.in/shop/9789386737311.html

Share

90களின் சினிமா – அபிலாஷ்

90களின் சினிமா, கிழக்கு வெளியீடு, ரூ 120

அபிலாஷ் சந்திரனின் 90களின் சினிமா புத்தகம் வாசித்தேன். 90களில் வந்த சினிமாக்களைப் பற்றி என்பதைவிட அந்த சினிமாக்கள் சொல்ல வரும் செய்திகளைப் பற்றியும் அவை சினிமாவிலும் சமூகத்திலும் செலுத்தும் தாக்கம் பற்றியும் விவாதிக்கும் புத்தகம் என்பதே சரியானது. ஒவ்வொரு திரைப்படத்தையும் அதன் உலகளாவிய/இந்திய அளவிலான/பிராந்திய அளவிலான சினிமாக்களுடன் முன் – பின் தொடர்ச்சியுடன் அபிலாஷ் எப்படிப் பார்த்திருக்கிறார் என்பது பெரிய ஆச்சரியம் தருகிறது. மிகப் பொறுமையாக ஒரு திரைப்படத்தின் பல்வேறு கோணங்களையும் சாத்தியங்களையும் மிக நுணுக்கமாகப் பதிவு செய்திருக்கிறார் அபிலாஷ். உலக/மலையாள/தமிழ்த் திரைப்படங்களில் மிக ஆழமான கவனம் உள்ளவர்களுக்கு மட்டுமே இப்படி ஒரு நூல் எழுதுவது சாத்தியம்.

இவையெல்லாம் இப்புத்தகத்தின் மிகப்பெரிய ப்ளஸ். இனி நான் சொல்லப்போவதெல்லாம் இந்நூலை நான் வாசித்தபோது எனக்கு ஏற்பட்ட குழப்பங்களைப் பற்றியும் ஒப்புதலின்மையைப் பற்றியும். இதனால் இந்த நூலை நான் நிராகரிக்கிறேன் என்பது பொருளல்ல. மாறாக, இந்நூலை நிச்சயம் ஒரு முக்கியமான நூலாகப் பார்க்கிறேன் என்பதற்கு மேலே எனக்கு ஏற்படும் எண்ணங்கள்.

இந்த நூலில் அபிலாஷ் சொல்லி இருக்கும் அனைத்துப் படங்களையும் இயக்கிய இயக்குநர்களும் இந்த நூலை வாசிக்க நேர்ந்தால் எப்படி உணர்வார்கள் என்று யோசித்துப் பார்க்கிறேன். திரை இயக்குநர்களின் அனைத்துக் காட்சிகளின் அடிப்படையையும் அவர்களது திறமையையும் நான் சந்தேகிக்கவில்லை என்றாலும், அவர்கள் வைக்கும் ஒவ்வொரு காட்சிக்குப் பின்னரும் ஒரு தொடர்ச்சி இருக்கிறது என்று நான் நம்பத் தயாராக இல்லை. சில நேரங்களில் கிடைக்கும் ஒரு மின்னல் ஒரு காட்சி உருவாக்கத்துக்குக் காரணமாக இருக்கலாம். வம்படியாகக் கேள்வி கேட்க வைக்கும் உத்தி, திரும்பிப் பார்க்க வைக்கும் பாணி, எதையாவது வித்தியாசமாகக் காட்டவேண்டும் என்கிற நிர்ப்பந்தம் எனப் பல விஷயங்கள் உள்ளன, ஒரு காட்சியை வைக்க. ஆனால் அபிலாஷ் இக்காட்சிகளின் பின்னணியில் ஒரு சித்திரத்தை உருவாக்கப் பார்க்கிறார். நான் பெரும்பாலும் இதை ஏற்கவில்லை. முக்கியக் காட்சிகளுக்கு இடையேயான பின்னணி, ஓர் இயக்குநரின் மனச்சாய்வு அவரது எல்லாப் படங்களுக்கும் தரும் பின்னணி இவற்றையெல்லாம் மறுக்கவில்லை. ஆனால் ஒவ்வொரு சிறிய காட்சிக்குப் பின்னாலும் இருக்கும் ஒரு தொடர்ச்சியை என்னால் ஏற்கமுடியவில்லை. ஆனால் அபிலாஷ் இவற்றை நிரூபிக்க மிகப்பெரிய அளவில் மெனக்கெடுகிறார்.

திரைப்படங்களில் வரும் ஆண் தன்மை பற்றி இந்நூல் முழுக்க விவாதிக்கப்படுகிறது. ஆண் தன்மை பற்றிய விவாதங்களை, வேறு விவாதங்களை முன்வைக்கும்போதும்கூட அபிலாஷால் கைவிடமுடியவில்லை. ஆண் ஆண் நட்பை எல்லாமும் கூட, இயக்குநர் மிகத் தெளிவாக அது நட்பு என்று காட்டினாலும், அவற்றுக்குள் ஒரு ப்ரொமான்ஸ் அல்லது ஓரினச் சேர்க்கை விழைவு இருக்கமுடியும் என்று காண்கிறார். நம் தமிழ்ப்படங்களில் நண்பர்களின் நட்பை இப்படிச் சந்தேகிக்கும் அளவுக்கே காண்பிக்கிறார்கள் என்பதை ஒப்புக்கொள்கிறேன். நட்பையும் ஆண் பெண் காதலையும் தனித்தனியே காட்ட இவர்களுக்குத் தெரியவில்லை என்பதுதான் பிரச்சினையே ஒழிய, அல்லது இப்படிக் காட்டியே பழக்கப்பட்டுவிட்டார்கள் என்பதுதான் பிரச்சினையே ஒழிய, இவர்கள் மனத்துக்குள்ளே ஓரினச் சேர்க்கையை அல்லது ப்ராமன்ஸைக் காட்டும் எண்ணம் உள்ளது என்பதை என்னால் ஏற்கமுடியவில்லை.

பொதுவாக இதைப் போல இல்லாத ஒன்றை இருப்பதாக நம்பி அதற்கான ஆதாரத்தைத் தர விரும்பும் எழுத்தாளர்கள் செய்யும் குழப்பத்தை, தவறை (அதாவது என் பார்வையில் இது தவறு) அபிலாஷும் செய்கிறார். அர்ஜுனன் – கிருஷ்ணன் உறவு வரை இந்தச் சந்தேகத்தையும் குழப்பத்தையும் நீட்டிச் செல்கிறார். அங்கிருந்து பிதாமகன் என்று தாவியதைக்கூடப் பொறுத்துக்கொள்ளலாம் என்றாலும், நந்தா, தளபதி என்றெல்லாம் போனது அராஜகம். நாம் என்ன நினைக்கிறோமோ அதை மட்டும் தேடிச் சென்று அதை மட்டுமே கண்ணில்பட்டுக் கண்டடையும் பயணம் இது.

அதேபோல் ஆண் மையக் கதாநாயகர்களின் காதல்களையெல்லாம் விவரிக்கும்போது எப்படி அவர்கள் நாயகி முன்னால் நாயகியை நாயகனாக்கி, தான் நாயகியாக மாறுகிறார்கள் என்று பற்பல இடங்களில் விவரிக்கிறார். இவையும் என்னால் ஏற்கமுடியாதவை. ஆண் மையக் காதல் என்று இவர் சொல்லும் காட்சிகளை மட்டுமே ஆண் மையக் காதல் என்று ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டிய அவசியமில்லை. ஆண் மையத் திரைப்படத்தில் ஒரு ஆண் மைய நாயகன் ஒரு பெண் முன்னால் குழைவது ஓர் உத்தி மட்டுமே ஒழிய, ஓர் இயக்குநரின் ரசனை மட்டுமே அன்றி, அதற்குப் பின்னே ஆண் சரியும் காரணங்களெல்லாம் இல்லை என்று மட்டுமே நான் நினைக்கிறேன். ஆனால் ஆண் மைய போலிஸ் கதாபாத்திரங்கள் எப்படியெல்லாம் நாயகி முன்பு தங்கள் ஆண் தன்மையை இழக்கிறார்கள் என்று மிக விரிவாக ரசனையாக எழுதிச் செல்கிறார் அபிலாஷ்.

மதுரைக்காரப் படங்களின் பின்னணி குறித்த அலசலிலும் துரோகங்களின் அலசலிலும் ஒரு நல்ல தொடர்ச்சி உள்ளது. இதே போன்ற தொடர்ச்சியை அபிலாஷின் மற்ற விரிவுகளில் காண இயலவில்லை. ஆனால் இப்படி ஒரு திரைப்படத்தைப் பார்க்க யோசிக்க விவாதிக்க ஒருவருக்கு இடம் இருக்கிறது என்பதை மறுக்கமுடியாது என்பதுவே இப்புத்தகத்தின் இடம். அதை மிக அழகாக ஆழமாக மிகமிக விரிவாகப் பயன்படுத்திக்கொள்கிறார் அபிலாஷ். ஒரு திரைப்படத்தை இப்படிக் காண வேண்டிய அவசியம் என்ன என்று நாம் பல சமயங்களில் நினைக்கும் அளவுக்கு, நம் கற்பனைக்கெட்டாத, இயக்குநரின் கற்பனைக்கே எட்டியிராதோ என்ற அளவுக்கான யூகங்களையெல்லாம் அபிலாஷ் முன் வைக்கிறார். ஷங்கரின் உருமாற்றம் குறித்த கட்டுரை இதற்கு நல்ல உதாரணம். உருமாற்றம் தொடர்பாகப் பல நல்ல உதாரணங்களைச் சொல்லும் அபிலாஷ், குண்டு வெடித்து அதனால் ஏற்படும் உருமாற்றங்களைக்கூட தன உதாரணங்களுக்குள் சேர்த்துக்கொள்வது கொஞ்சம் ஓவர். எந்த அரசியல் படங்களில் குண்டு வெடிக்காமல் அதனால் உருமாற்றம் நடக்காமல் இருந்துவிட முடியும்?

திரைப்படங்கள் குறித்த மிக முக்கியமான பல கட்டுரைகளைத் தொடர்ச்சியாக
அபிலாஷ் எழுதி வருவது ரசனைக்குரியது. வணிகத் திரைப்படங்களைப் பற்றிப் பேசுவதே தீட்டு என்ற சிற்றிதழ்ச் சூழல் இன்று தகர்க்கப்பட்டுவிட்டது. வணிகத் திரைப்படங்களை அவற்றுக்கான இலக்கணங்களுடன் எல்லைகளுடன் அணுகுவதும் அவசியமானதே. இதை மிகக் கறாராக நிகழ்த்திக் காட்டியுள்ளது இப்புத்தகம்.

ஹரன் பிரசன்னா

Share

உடலெனும் வெளி – அம்பை

உடலெனும் வெளி, அம்பை, கிழக்கு பதிப்பகம்.

பெண்ணிய எழுத்தாளர்களைப் பற்றிய ஒரு தொகை நூல் என்னும் அளவுக்கு ஆழமான நூல் இது. சில நூல்கள் நம்மை வியப்பிலாழ்த்தும். இது எப்படி சாத்தியம் என்று வியப்பைக் கொண்டு வரும். அப்படியான ஒரு நூல் இது. இதுபோன்ற ஒரு நூலை ஒருவர் சட்டென நினைத்து எழுதிவிட முடியாது. வாழ்க்கை முழுமைக்கான வாசிப்பும் அர்ப்பணிப்பும் தான் தேர்ந்த ஒன்றில் தளராத தொடர்ச்சியும் இருந்தால் மட்டுமே இத்தகைய நூல் சாத்தியம்.

தொடக்க காலங்களில் இருந்து சமீபத்திய பெண்ணிய எழுத்தாளர்கள் வரை அனைத்துப் பெண்ணிய எழுத்தாளர்களின் நூல்களையும் வாசித்து, அவற்றைத் தன் ரசனை மற்றும் பொதுப் பார்வையில் மதிப்பிட்டு, அதில் தேர்ந்தவற்றை நமக்குச் சொல்லியிருக்கிறார் அம்பை. தேந்தெடுத்து எழுதியது இவை என்றால், அவர் எத்தனை வாசித்திருப்பார் என்பதும், அந்த நூல்களைக் கண்டடைய அவர் எப்படி முயன்றிருப்பார் என்பதும் பெரிய ஆச்சரியத்தைத் தருகிறது. இத்தகைய நூல்களுக்கு இப்படியான உழைப்பு நிச்சயம் தேவை. இல்லையென்றால் நூல் தரமற்றுப் போய்விடும்.

1950களுக்கு முன்னர் இருந்த பெண்ணிய எழுத்தாளர்களின் புத்தகங்கள் பெயரையும் அவற்றில் அவர்கள் எழுத முனைந்த கருத்துகளையெல்லாம் பார்க்கும்போது வியப்பு மேலிடாமல் இல்லை. ஜாதி மதம் என எப்பாகுபாடுமின்றி பெண்கள் நிலை எல்லா இடத்திலும் ஒரே போல்தான் உள்ளது என்பதை மீண்டும் ஒருமுறை இந்நூல் உணர்த்துகிறது.

பெண் எழுத்தாளர்களின் நாவல், சிறுகதைத் தொகுதி மற்றும் கவிதைகள் என்று பிரித்துக்கொண்டு அவற்றைப் பற்றிச் சுருக்கமாகவும் ஆழமாகவும், எழுத்தாளர்களைப் பற்றி விரிவாகவும் அலசி இருக்கிறார் அம்பை. யார் யாரைத் தேர்ந்தெடுத்திருக்கிறார், யார் யாரையெல்லாம் விலக்கி இருக்கிறார் என்பது நிச்சயம் கேள்விகைக் கொண்டு வரும். ஆனால் எல்லாவற்றுக்கும் தெளிவான பதிலுடன் இருக்கிறார் அம்பை.

பெண் எழுத்தாளர்களின் படைப்புகளை அணுகுவது குறித்த மிகச்சிறந்த திறப்பை இந்நூல் கொண்டு வரும். நாம் பெண்ணியத்தை எப்படிப் பார்க்கவேண்டும் என்பதை, அவர்கள் நம் பார்வையை எப்படிப் பார்க்கிறார்கள் என்பதிலிருந்து தொடங்கலாம். அதையே இந்நூல் பல்லாண்டுகளான படைப்பு வரலாற்றுப் பின்புலத்தில் பேசுகிறது.

நான் வாசித்த மலைக்க வைக்கும் எழுத்துகளுள் இதுவும் ஒன்று.

விளக்கப் பின்குறிப்பு: இந்நூலின் முன்னுரையில், “கிழக்கு பதிப்பகத்திலிருந்து ஹரன் பிரசன்னா கைப்பிரதியைப் படிக்க விரும்புவதாகக் கூறினார். அவருக்குப் பிடித்திருந்தது; சில ஆண் எழுத்தாளர்களைக் குறிப்பிட்டு அவர்கள் எழுத்து பிடித்திருப்பது போல இதுவும் பிடித்திருக்கிறது, வெளியிட விருப்பம் என்று! ஆணை ஒட்டியேதான் எல்லாம் அமையும் போலும்! ஆனால் ஹரன் பிரசன்னாவுடன் இணைந்து இந்தக் கைப்பிரதியை வடிவாக்கிய அனுபவம் நன்றாக அமைந்தது. அவருக்கு என் நன்றி” என்று சொல்லி இருக்கிறார். நான் இந்த நூலை வாசித்துவிட்டு அம்பையிடம் சொன்னது, கிட்டத்தட்ட இது போலத்தான். “ஜெயமோகன், பிஏகே, அரவிந்தன் நீலகண்டன் போன்றோரது நூல்களை வாசிக்கும்போது ஏற்படும் மலைப்பு இதைப் படிக்கும்போது ஏற்பட்டது” என்பதைத்தான்.

அம்பை சொல்லி இருப்பது, பல்லாண்டுகளாக அவரது அனுபவத்திலிருந்து கிளைத்திருப்பது. அதை நான் புரிந்துகொள்கிறேன். இந்த விளக்கம்கூட ஒரு பதிவுக்காக மட்டுமே.

Share

பூனைக்கதை – பா.ராகவன்

பூனைக்கதை (நாவல்), பா.ராகவன், கிழக்கு பதிப்பகம், விலை ரூ 350

பா.ராகவனின் நூல் ஒன்றுக்கு விமர்சனம் எழுதுவது என்பது ஒரு சங்கடம்தான். ஏனென்றால் மிக மரியாதைக்குரிய நண்பர்களில் ஒருவர் அவர். எனவே வெளிப்படையாக எழுதுவது என்பதில் எனக்குக் கொஞ்சம் சிக்கல்கள் உண்டு. இதன் மற்றொரு பக்கம் சுவாரஸ்யமானது. அவரிடம் நேரில் பேசும்போது அவரது புத்தகங்களைப் பற்றிய என் வெளிப்படையான கருத்துகளை வைத்துள்ளேன். பாராவின் மிக முக்கியப் பண்பு, எந்த ஒரு சிறு நெருடலும் இன்றி, அவற்றை என் கருத்துகள் என்ற அளவில் ஏற்றுக்கொள்பவர். இன்று நேற்றல்ல, நான் பாராவை முதன்முதலில் சந்தித்த தினம்தொட்டு, கிழக்கில் அவருடன் ஒன்றாகப் பணிபுரிந்த காலங்களிலும், அவர் கிழக்கைவிட்டு விலகி திரைப்படம் தொலைக்காட்சி என்று திசைமாறியபோதும் இதேபோலப் பழகியிருக்கிறார். அது அவரது இயல்பு. இந்த நாவலை எனக்கு சமர்ப்பித்திருக்கிறார். கொஞ்சம்கூட எதிர்பாராதது இது. இது அவரது பெருந்தன்மை என்பதைத் தவிர வேறெதுவும் இல்லை. நான் இந்தப் பெருந்தன்மைக்கு அருகதையுடையவன் அல்ல என்பது எனக்குத் தெரியும். அந்தப் பெருந்தன்மைக்கு இன்னொரு நன்றி.

மெகா சிரீயல்களில் பக்கம்பக்கமாக வசனம், புத்தகங்களில் லிட்டர் லிட்டராக ரத்தம் என்று சென்றுகொண்டிருந்த பாராவின் வாழ்வில், சென்ற புத்தகக் கண்காட்சியின்போது எப்போதும்போல் பேசிக்கொண்டிருந்த எதோ ஒரு சமயத்தில் நாவல் எழுதவேண்டும் என்கிற எண்ணம் அவருக்கு ஏற்பட்டது. உண்மையில் இது துரதிர்ஷ்டவசமானது என்றே நான் நினைத்தேன் என்பதை வெளிப்படையாகச் சொல்லிவிடுகிறேன். புவியிலோரிடம் மட்டுமே நான் வாசித்த பாராவின் ஒரே நாவல். பாராவின் அபுனைவு எழுத்துகள் எனக்கானது அல்ல என்றொரு எண்ணம் எனக்கு உண்டு. இதை முன்வைத்துத்தான் ப்ளாக்கர் வரலாற்றுக் காலங்களில், எல்லோரையும் விமர்சிக்கும் நான் (ஹரன்பிரசன்னா!) ஏன் பாராவை விமர்சிப்பது இல்லை என்ற கேள்விகளெல்லாம் எழுப்பப்பட்டன. இக்கேள்விக்கான அப்போதைய ஒரே பதில், நான் வாசித்ததில்லை என்பதுதான். நான் வாசித்த அவரது முதல் அபுனைவு நூல், ஆர் எஸ் எஸ். அடுத்தது பொலிக பொலிக. இப்போது புனைவில் பூனைக்கதை. ஆர் எஸ் எஸ் விமர்சனத்துக்குட்பட்டுப் பிடித்திருந்தது. புவியிலோரிடம் அதன் தைரியமான கான்செஸ்ப்ட் காரணமாக என் பார்வையில், என் சாய்வில், முக்கியமான நூல். பொலிக பொலிக – பிரமிக்க வைக்கும் வேகம் கொண்ட, ஒருவகையில் ஒரு மாதிரிநூல்.

இந்த முன்குறிப்புகள் அவசியமானவை என்பதால் இதை இத்தனை தூரம் சொல்லவேண்டியதாகிவிட்டது. இனி பூனைக்கதை குறித்து.

அபுனைவில் இருந்து பாரா நாவலுக்கு வருவதன் பயம், நாவலை வாசித்த சில பக்கங்களில் இல்லாமல் போனது. ஆகப்பெரிய கற்பனை ஒன்றை, வரலாற்றின் முன்னொரு காலத்தில் நிகழும் அதீத கற்பனையை, மாய யதார்த்தம் (முற்றிலும் மாய யதார்த்தம் அல்ல) போன்ற ஒரு பூனையால் நிகழ்காலத்தோடு இணைக்கிறார். மிக நுணுக்கமான ஒற்றுமைகள் பின்னி வருகின்றன. நாம் அந்த நுணுக்கங்களைத் தேடிச் செல்லவேண்டும். தேடிச் சென்றால் இரண்டு களங்களுக்குரிய ஒற்றுமைகள் மெல்ல மெல்ல விரியும். இல்லாவிட்டாலும், இரண்டு பெரும் உலகங்கள் நம் முன் இரண்டு பேருருவத்துடன் உரையாடவே செய்யும்.

வெளிப்பாட்டுத் தன்மையில் இலகுவான நாவல், அதீதக் கற்பனையின் உள்ளே சில சிக்கலான விஷயங்களைப் பேசுகிறது. ஆறு கலைஞர்களின் முன்வாழ்க்கையில் அந்தக் காலத்தின் வர்ணாசிரம ஜாதிய அடுக்களின் வெளிப்பாடுகள் மேலோட்டமாகத் தெரிகின்றன. அதன் விளைவுகள் அப்பட்டமாக. அதீதக் கற்பனைக்குத் தரப்படவேண்டிய ஆதாரத்தை பாரா பாபரின் நாட்குறிப்பிலிருந்தும் ராமானுஜரின் விஜயத்திலிருந்தும் எடுத்துக்கொள்கிறார். இப்படியாக ஒரு கற்பனை, சில நிஜங்களின் மீது கட்டியெழுப்பப்படுகிறது.

கற்பனையின் மீது அமர்த்தப்பட்ட நிஜம் இன்னொரு கற்பனையால் முழுக்க ஆட்கொள்ளப்பட்டு இன்றைய யதார்த்த உலகில் வெளிப்படுகிறது. அந்த உலகம், இதுவரை அதிகம் நாவல்களில் பேசப்படாத மெகா சீரியல் தயாரிப்பின் உலகம். ஒரு திரைப்படம் உருவாக்குவதற்கு நிகரான, அதைவிட அதிகமான வலியும் சவாலும் துரோகம் அரசியலும் நிறைந்த உலகம் இது என்பதை பாரா மிக அழகாகச் சொல்கிறார். கற்பனை உலகின் வசன பாணி எல்லாம் மாறிப்போய் யதார்த்த உலகில் வேறொரு வசன பாணியை நாவல் கைக்கொள்கிறது. ஒருவகையில் அசோகமித்திரனின் திரைப்படங்கள் குறித்த நாவல்களில் காணக்கிடைக்கும் பாணி. திரைப்பட உருவாக்கத்துக்கும் மெகா சீரியல் உருவாக்கத்துக்கும் உள்ள வேறுபாடுகள் புலப்பட்டாலும் விளைவைப் பொருத்தவரை இரண்டு உலகங்களும் ஒரே மாதிரியானவையே. மெகா சீரியல்களை பெரும்பாலானவர்கள் திரைப்படத்தை நோக்கிய ஒரு பயணமாகவோ அல்லது திரைப்படத் தோல்விகளின் தொடர்ச்சியாகவே பார்க்கிறார்கள். எனவேதான் திரைப்படத் துறையின் அதன் குணத்தின் முன்னொட்டும் பின்னொட்டுமாகவே தொலைக்காட்சி உலகமும் இருக்கிறது.

தொலைக்காட்சித் தொடர்கள் தொடர்பான அத்தியாயங்களின் வேகம் பிரமிப்பைத் தருகிறது. நடிகையின் ஆவி பேசும் வசனமும், பூனைக்கு சார் சொல்லும் கதாபாத்திரத்தின் இயல்பும் நடிகர்களின் அவல வாழ்க்கையைச் சொல்லாமல் சொல்கின்றன.

நாவலைப் படித்துமுடிக்கும்போது ஒட்டுமொத்தாக ஒரு பிரமிப்பு நிச்சயம் ஏற்படுகிறது. சந்தேகமே இன்றி பாரா இதுவரை எழுதிய புனைவுகளில் சிறந்தது இந்த நாவல்தான். அபுனைவு மொழியிலிருந்து கிட்டத்தட்ட பாரா முழுவதும் விலகிவந்து இந்த நாவலை உருவாக்கி உள்ளது, என் பார்வையில் பெரிய சாதனை. (கிட்டத்தட்ட என்ற வார்த்தை முக்கியம், ஏனென்றால் அங்கங்கே சில வார்த்தைகளில் பாராவுக்குள் இருக்கும் அபுனைவு_வெறி_மிருகம் விழித்துக்கொள்கிறது.)

நாவலில் ஒரு வாசகனாக நான் செரிக்க கஷ்டப்பட்ட சில இடங்களைச் சொல்லவேண்டும். ஒன்று, மிகத் தட்டையான அதன் தலைப்பு. உண்மையில் நாவலுக்குள்ளே இருக்கும் கற்பனையின் விளையாட்டை இந்நாவலின் தலைப்பு சரியாகப் பிரதிபலிக்கவில்லை. அதற்குக் காரணம், பாராவின் இயல்பு என்றே நினைக்கிறேன். அல்லது நாவலின் உள்ளடக்கமே முக்கியம், தலைப்பு அல்ல என்ற தலைப்பு குறித்த அலட்சியமா? அதீதமான வலியைக்கூட பகடி மூலம் கடக்க நினைக்கும் ஓர் இயல்பாகக்கூட இருக்கலாம். (இன்னொரு உதாரணம், ஓர் உபதலைப்பின் பெயர் மலச்சிக்கலில் இருந்து விடுதலை!) அது நாவலின் தலைப்பிலும் வந்துவிட்டது போன்ற ஒரு தோற்றம். இரண்டாவது, பூனை என்பது பல வகைகளில் மாய யதார்த்த உருவமாகி இரண்டு வேறுபட்ட உலகங்களுக்குள்ளும் அந்த அந்த காலத்துக்கான யதார்த்தத் தேவைகளுக்குள் பயணமாகிறது என்றாலும், ஒரு கட்டத்தில் அது அதீதமாகிவிடுகிறது. எங்கெல்லாம் தேவை என்பது சவாலாகிறதோ அங்கெல்லாம் பூனையைக் கொண்டு கடக்க முற்படுவது போல. இதில் ஒரு எழுத்தாளனுக்கு சுதந்திரம் இருக்கிறது என்பது உண்மைதான். அதேபோல் ஒரு வாசகனின் சுதந்திரத்தில் குறுக்கிடும் அளவுக்கு அது இருப்பது நியாயமா என்றும் தோன்றுகிறது. இன்னொரு முக்கியமான (என்) பிரச்சினை, லாஜிக் இல்லாத ஒன்றின் மேல் கட்டி எழுப்பப்படும் எல்லாவற்றுக்கும் லாஜிக் இருக்கவேண்டும் என்ற நியாயம் சில இடங்களில் மீறப்பட்டிருப்பது. குறிப்பாக எலியின் திடீர் மாயத்தன்மை. உண்மையில் இந்நாவலில் உள்ள ஒரே பெரிய சறுக்கல். இங்கே பூனை, எலி என்றெல்லாம் சொல்வதை வைத்து எதோ விளையாட்டு என்று எண்ணிவிடக்கூடாது. அவை வேறொரு உலகத்தில் நிகழ்கின்றன என்பதைப் புரிந்துகொள்ளவேண்டும்.

நாவலின் மொழிநடையில் பெரிய அளவுக்கு ஈர்ப்பு இருக்கிறது என்றாலும், அங்கங்கே தென்படும் அபுனைவு அல்லது பாராவுக்கே உரிய அதீத எளிமைப்படுத்தல் என் போன்ற வாசகனை விலக்குகிறது. அதாவது வாசகனை இப்படித்தான் யோசிக்க வைக்கவேண்டும் என்கிற போக்கு, இப்படித்தான் இந்த வேகத்தில் படிக்க வைக்கவேண்டும் என்கிற எதிர்பார்ப்பு.

மற்றபடி, பூனைக்கதை நாவல் மிக முக்கியமான நாவல். பாராவின் நாவல்களிலும் சரி, ஒட்டுமொத்த நாவல்களிலும் சரி, பூனைக்கதை நிச்சயம் ஒரு நல்ல முயற்சி. பாராவுக்கு மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்த்துகள்.

இந்த நாவலை அசோகமித்திரனுக்கு சமர்ப்பணம் செய்திருக்கவேண்டும் என்பது எளிய கருத்து.

— ஹரன் பிரசன்னா

Share

பார்பி – சரவணன் சந்திரன்

பார்பி (நாவல்), சரவணன் சந்திரன், கிழக்கு வெளியீடு, ரூ 150

நான் வாசிக்கும், சரவணன் சந்திரனின் இரண்டாவது நாவல். கிழக்கு பதிப்பக வெளியீடாக வெளியாகி இருக்கிறது.

கோவில்பட்டி/திருநெல்வேலியில் வளரும் ஒருவன் இந்திய ஹாக்கி அணியில் இடம்பெறும் கதை என்று ஒருவரியில் சொல்லலாம். ஆனால் இந்த ஒருவரிக்குள் இருக்கும் போராட்டங்கள், அவமானங்கள், வறுமை, பெண்ணுடல் ஈர்ப்பு, சாதிப் பிரச்சினை, பாலியல் தொல்லைகள், அரசு வேலைக்கான அவசியம், உயரிடத்துக்குப் போவதற்காகச் செய்யவேண்டிய கூழைக்கும்பிடுகள் போன்ற பல முனைகளை இந்த ஒரு வரி தட்டைப்படுத்திவிடக்கூடும் என்பதால் அப்படிச் சொல்லாமல் இருப்பதே நல்லது, சரியானது.

பார்பி என்ற ஒரு பொம்மையைத் திருடி அதையே தன் நாவலின் உயிராக மாற்றிக்கொண்டுவிட்டு பின்னர் எந்த ஒன்றையும் அந்த பார்பியுடன் இணைத்துவிடுகிறார் சரவணன் சந்திரன். அதேபோல் மிக சாகவாசமாக நாவலின் நிகழ்வுகளையெல்லாம் பல இடங்களில் ஓடவிட்டு, இடை இடையே ஓடவிட்டு, நம் கவனம் கலையும் நேரத்தில் சட்டென இவரது கோச்களில் யாரேனும் ஒருவர் சொல்லும் கருத்தைக் கொண்டு மைதானத்தில் பிணைத்துவிடுகிறார். இந்த நிகழ்வுகளில்தான் சாதிப் பிரச்சினை முதல் வட இந்திய தென்னிந்திய ஹாக்கி வீரர்களின் பிரிவுகள் வரை அனைத்தையும் விவரிக்கிறார்.

கோவில்பட்டி திருநெல்வேலியில் ஹாக்கி இந்த அளவு முக்கியத்துவம் பெற்றிருந்தது என்பதைப் படிக்க ஆச்சரியமாக இருந்தது. ஹாக்கி நட்சத்திர வீரர்களின் பெயர்கள் நாவலில் சொல்லப்படும்போது இன்றைய ஹாக்கியின் வீழ்ச்சியை உணரமுடிகிறது.

தன்னிலையில் செல்லும் நாவல் என்பதால் நாவல் முழுக்க சொல்லப்படும் நிகழ்ச்சிகளில் ஒரு உணர்வுபூர்வ பந்தம் இருப்பதை உணரமுடிகிறது. கூடவே எந்த ஒரு பெண்ணையும் அக்கா என்று அழைப்பதும் தன்னைப் பற்றிய பிம்பங்களை நாயகன் கதாபாத்திரம் உருவாக்குவதும் உடனேயே அதை உடைப்பதுமென கோல்போஸ்ட்டை வெகு வேகமாக முன்னேறுகிறார்.

ரோலக்ஸ் வாட்ச் நாவலுக்கும் இந்த நாவலுக்கும் உள்ள முக்கியமான வித்தியாசம், ரோலக்ஸ் வாட்ச் நாவலில் பல கதை மாந்தர்களின் கதைகளுக்கிடையே ஒரு மைய இழை சரியாக உருவாகிவரவில்லை. பல இடங்களில் சென்றதால் நாவல் பல இழைகளின் தொகுப்புகளில் உருவாக்கப்பட்ட ஒன்றாக இருந்தது. பார்பியிலும் அப்படித்தான் என்றாலும் ஒருமை ஒன்று கைகூடி வந்திருக்கிறது. அதற்கு முக்கியக் காரணம், நாவலில் சொல்லப்படும் விஷயங்களில் இருக்கும் ஹாக்கி விளையாட்டு தொடர்பான புதுத்தன்மை மற்றும் ஒரு கதாபாத்திரத்தின் வழியாகவே மற்ற அனைவரும் நோக்கப்படும் விதம்.

இந்த நாவலில் சொல்லப்பட்டிருக்கும் வறுமையும் உணவுக்கான அலைச்சலும் மிக முக்கியமானவை. எந்த ஒரு வறுமைக்காரனின் கொதிப்பும் இதுவாகவே இருக்கும்போது, அங்கிருந்து தொடங்கும் ஒரு விளையாட்டுக்காரரின் வெறி பல மடங்கு அதிகமானதாக இருக்கும். ஏனென்றால் அதற்கான தேவையும் அவசியமும் விளையாட்டுக்காரனுக்கு உள்ளது. இதை நாவல் முழுக்கப் பல இடங்களில் பார்க்கலாம்.

மிக எளிய நாவல். ஒருகட்டத்தில் பெண்ணுடல் மீதான தீரா வேட்கையும் அதற்குச் சமமான, மிடில் க்ளாஸ் வளர்ப்புக்கே உரிய தயக்கமும், மோகமுள் நாவலின் உச்சத்துக்குக் கொண்டு போகுமோ என நினைத்தேன். அப்படித்தான் ஆனது, கூடுதலாக இரண்டு அத்தியாங்களுன். இந்தக் கடைசி இரண்டு மிகச் சிறிய அத்தியாயங்கள் நாவலுக்கு ஓர் அழகியல்தன்மையைக் கொண்டுவருகிறது.

மொத்தத்தில் மிக எளிய அழகிய நாவல். இனி எழுதப் போகும் நாவலில் சரவணன் சந்திரன் மனதில் வைத்துக்கொள்ளவேண்டியது என்று ஒன்றைச் சொல்லவேண்டுமானால், முன்னுரையில் அரவிந்தன் சொன்னதைத்தான்.

ஹரன் பிரசன்னா

ஆன்லைனில் வாங்க: http://www.nhm.in/shop/9788184938500.html

Share

கோபி ஷங்கரின் மறைக்கப்பட்ட பக்கங்கள் புத்தகம்

மறைக்கப்பட்ட பக்கங்கள், கோபி ஷங்கர், கிழக்கு பதிப்பகம் (சென்னை புத்தகக் கண்காட்சி 2018)

முன்குறிப்பு: இப்புத்தகத்தில் உறவு நிலைகள் வெளிப்படையாக விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. எனவே இப்புத்தகம் வயது வந்தவர்களுக்கு மட்டுமானது.

மறைக்கப்பட்ட பக்கங்கள் – உலக வரலாற்றில் பாலும் பாலினமும் என்னும் புத்தகம் கோபி ஷங்கர் என்னும் இண்டர்செக்ஸ் மனிதரால் எழுதப்பட்ட ஒரு புத்தகம். திருநங்கைகள், திருநம்பிகள் போலவே அல்லது அதையும்விடக் கூடுதலாக புறக்கணிக்கப்பட்ட சமூகம் இந்த இடையிலங்க மனிதர்களின் உலகம். அதன் வலிகளையும் புறக்கணிப்புகளையும் உடல்சார் பிரச்சினைகளையும் எதிர்கொண்டு போராடி வெல்லத் துடிக்கும் ஒரு இளைஞர் கோபி ஷங்கர்.

ஹிந்து சமய சேவை அமைப்புகளின் கண்காட்சி ஒன்றில் இவரது மறைக்கப்பட்ட பக்கங்கள் என்ற புத்தகத்தை வானதி ஸ்ரீனிவாசன் வெளியிடும்போதுதான் இவரைப் பற்றி முதன்முதலாக அறிந்துகொண்டேன். பின்பு அரவிந்தன் நீலகண்டன் இந்த நூலைச் செம்மைப்படுத்தி வெளியிடவேண்டியதன் அவசியத்தைச் சொன்னார். முதலில் வெளியிடப்பட்டிருந்த மறைக்கப்பட்ட பக்கங்கள் நூல், ஒரு நூல்வடிவமின்றி, அனைத்துக் கட்டுரைகளையும் தொகுத்து அப்படியே அச்சிடப்பட்டிருந்தது. அந்த நூலைச் செம்மைப்படுத்தும் பொறுப்பை நான் எடுத்துக்கொண்டேன். முதலில் தனியே வெளியிடும் எண்ணமே இருந்தது. ஆனால் புத்தகத்தைப் படித்து, எடிட் செய்து முடித்ததும் அது கிழக்கு பதிப்பகம் போன்ற ஒரு பதிப்பகத்தின் வழியே வரவேண்டிய அவசியத்தை உணர்ந்தேன். தற்போது, மறைக்கப்பட்ட பக்கங்கள் புத்தகம் கிழக்கு பதிப்பகம் மூலம் வெளியாகிறது.

இந்நூலில் ஆண் பெண் பாலினம் தவிர இன்னும் எத்தனை வகையான பாலினங்கள் உள்ளன என்பது பற்றி விளக்கமாக எழுதப்பட்டுள்ளது. அவர்களுக்குள்ள தன்மைகள் என்ன, அவர்கள் எப்படி ஒருவரிலிருந்து மற்றவர் வேறுபடுகிறார்கள் என்று விளக்கப்பட்டுள்ளது. பால் மற்றும் பாலியல் ஒருங்கிணைவு (Gender and Sexual orientation) என்பதற்குரிய விளக்கத்தைப் புரிந்துகொண்ட பின்னர்தான் இந்தப் புத்தகத்துக்குள்ளேயே நம்மால் செல்லமுடியும். இதற்குரிய விளக்கத்தின் மூலம்தான் தங்களைப் புரிந்துகொள்ள முடியும் என்று நம்புகிறார் கோபி ஷங்கர். இந்த அடிப்படையைக்கூடப் புரிந்துகொள்ளாமல்தான் இச்சமூகம் உள்ளது என்பதுதான் இந்தப் புத்தகத்தின் அடிப்படைக் கோபம்.

ஆண் பெண் பாலியல் உறவுகள் தாண்டி நிலவும் உறவு நிலைகளைப் பற்றி மிக விரிவாக இந்நூலில் பேசியுள்ளார் கோபி ஷங்கர். ஹோமோ மற்றும் லெஸ்பியன் உறவுகள் தாண்டி, பல்வேறு உறவுநிலைகளை இப்புத்தகம் விளக்குகிறது. அதேபோல் ஹோமோ மற்றும் லெஸ்பியம் உறவுநிலைகள் இந்த உலகத்தில் தொன்றுதொட்ட காலம் முதலே இருந்திருக்கவேண்டும் என்பதை வரலாற்றையும் புராணத்தையும் உதாரணமாகக் கொண்டு எழுதி இருக்கிறார். உலக வரலாற்றின் பாலியல் உறவுகளின் நிலைகளையும், ஆண் பெண் உறவு நீங்கலாகப் பிற உறவுகள் கொண்டிருந்தவர்களின் சமூக நிலையையும் மிக விரிவாக எழுதியுள்ளார் கோபி ஷங்கர்.

Lesbian, Gay, Bisexual, and Transgender (LGBT) குறித்த அனைத்து விவரங்களையும் அவர்களின் பிரச்சினைகளையும் சமூகம் அவர்களைப் புறக்கணிப்பதன் வலியையும் பல்வேறு கட்டுரைகளில் விளக்கி இருக்கிறார் கோபி ஷங்கர். இந்தியா முழுமைக்கும் திருநங்கைகளுக்கு இருந்த இடம், இந்தியப் பண்பாட்டில் அவர்களுக்கு இருந்த மதிப்பு, அதேசமயம் இடைப்பட்ட காலத்தில் அவர்களுக்கு நேர்ந்த இழிவு, இன்று மெல்லத் தெரியும் வெளிச்சம், அது நீடித்துத் தொடருமா என்கிற ஏக்கம் எனப் புத்தகம் பல்வேறு செய்திகளை, நாம் இதுவரை அறிந்திராத பின்னணிகளைப் பட்டியலிடுகிறது. ஆண் பெண் என்ற இரண்டு பாலினங்கள் தாண்டி மூன்றாவது பாலினத்தை படிவங்களில் குறிப்பிடக்கூட உரிமையற்ற நிலையை நீக்கப் போராடும் இடத்தில் இச்சமூகம் உள்ளது.

இதுவரை இதுதொடர்பான இத்தனை விரிவான புத்தகம் தமிழில் வெளிவந்ததில்லை. அந்த வகையில் இப்புத்தகம் ஒரு பெரிய பாய்ச்சல்.

இப்புத்தகத்தின் ஆகப்பெரிய இன்னொரு சாதனை என்று பார்த்தால், அனைத்து வகையான உறவு நிலைகள், பாலியல் நிலைகள் தொடர்பான ஆங்கில வார்த்தைகளுக்கும் தமிழ்வார்த்தை சொல்ல முயல்வது. இது பாராட்டப்படவேண்டியது. தமிழின் செழுமைக்கு இத்தகைய வார்த்தைகள் நிச்சயம் உதவும். அதேபோல் உலக வரலாற்றில் உள்ள LGBT குறித்த தகவல்களைத் தேடிப்பிடித்துத் தொகுத்திருப்பது முக்கியமாகச் சொல்லப்படவேண்டியது.

இந்நூலில் எனக்குள்ள விமர்சனங்கள் என்று பார்த்தால், ஒரு கட்டத்தில் ஆண் பெண் என்ற இரு பாலினத்துக்குள் உள்ள உறவுநிலையைவிட மற்ற உறவுநிலையே மேம்பட்டது என்று தோன்றும் அளவுக்கு இந்நூலில் எழுதப்பட்டுள்ளது போன்ற ஒரு மயக்கம். இது மயக்கம்தான், அப்படி நூல் சொல்லவில்லை, சொல்லக் காரணமும் இல்லை. புறக்கணிக்கப்பட்டதன் வெறுப்பும் எரிச்சலும் இப்படி வெளிப்படுகிறதெனப் புரிந்துகொண்டேன். இன்னொரு பிரச்சினை, திருநங்களைகளுக்குக் கிடைக்கும் வெளிச்சம் கூடத் தங்களுக்குக் கிடைப்பதில்லை என்று இடையிலங்கத்தவர்களின் குற்றச்சாட்டு. உண்மையில் இவர்கள் அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்தே மிகக் குறைந்த அளவே இருப்பார்கள் என்ற நிலையில் இவர்களுக்குள்ளான பிரிவு வேதனை அளிக்கிறது. உண்மையில் இவர்கள் ஒற்றுமையுடன் இதைத் தாண்டத்தான் வேண்டும்.

இப்புத்தகத்தில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ள, உலக வரலாற்றைச் சேர்ந்த மனிதர்களின் பெயர்கள் சரியான உச்சரிப்பில் சொல்லப்படவில்லை என்பது இன்னொரு குறை. இதை அடுத்த பதிப்பில் சரி செய்யவேண்டும்.

இப்புத்தகத்தின் தொடக்க பக்கங்கள், பாலினங்களையும் பாலியல் ஒருங்கிணைவையும் பட்டியலிடுபவை. இப்பக்கங்களில் நாம் ஒரு பாடப் புத்தகத்தைப் படிக்கிறோமோ எனத் தோன்றலாம். ஆனால் இப்பக்கங்கள் மிக முக்கியமானவை. தவிர்க்க இயலாதவை. தமிழில் இவையெல்லாம் கிடைக்கவேண்டியது மிக அவசியம். எனவே இவற்றைத் தாண்டித்தான் நாம் இப்பிரச்சினைக்குள்ளும் புத்தகத்துக்குள்ளும் நுழைந்தாகவேண்டும்.

முக்கியமாக நான் நினைத்த ஒரு விஷயம், உலகில் உள்ள எல்லாக் குற்றச்சாட்டுகளையும் ஆதாரமற்ற அவதூறுகளையும்கூட கோபி ஷங்கர் நம்ப முனைகிறாரோ என்பது குறித்து. பொதுவாகவே இதுபோன்ற புத்தகங்கள் தங்களுக்கு ஆதரவான எந்தக் குரலையும் தவிர்க்க முனையாது என்பதைப் புரிந்துகொள்கிறேன். ஆனாலும் ஆதாரமற்ற குரல்களை ஏற்பது தற்சமயத்தில் உதவினாலும் நீண்டகால நோக்கில் அது நமக்கே எதிரானதாக அமையும். இதைப் புரிந்துகொண்டு கோபி ஷங்கர் எதிர்காலத்தில் அனைத்தையும் அணுகுவது அவருக்கு உதவலாம்.

மற்றபடி, இந்தப் புத்தகம் தமிழில் நிகழ்ந்திருக்கும் ஒரு புதிய திறப்பு. அரிய வரவு. முகச்சுளிப்போடும் அருவருப்போடும் நாம் கடந்துசெல்லப் பழக்கப்பட்டிருக்கும் ரத்தமும் சதையுமான மனிதர்களின் ஆவணம் இது. இதைப் புரிந்துகொண்டால்தான் நாம் நம்மைப் புரிந்துகொள்ளமுடியும் என்பதில் உள்ளது இப்புத்தகத்தின் அடிப்படைத் தேவை. கோபி ஷங்கர் போன்றவர்கள் நம்மிடம் எதிர்பார்ப்பதும் அதையேதான்.

– ஹரன் பிரசன்னா

Share

சென்று வருக 2017

இந்த வருடம் படித்த புத்தகங்கள்

* தடைசெய்யப்பட்ட துக்ளக்

* முஸ்லிம் லீக் ஆர் எஸ் எஸ் சந்திப்பு

* ஒளிர் நிழல் – சுரேஷ் பிரதீப்

* நாயகிகள் நாயகர்கள் – சுரேஷ் பிரதீப்

* பிரேக்கப் குறுங்கதைகள் – அராத்து

* தற்கொலை குறுங்கதைகள் – அராத்து

* உடலென்னும் வெளி (இன்னும் வெளிவரவில்லை.)

* பால், பாலினம். (கோபி ஷங்கரின் நூல்)

* லக்ஷ்மி சரவணக்குமாரின் நாவல் (இன்னும் வெளிவரவில்லை)

* பூனைக்கதை (பா.ராகவனின் நாவல்)

* போகப் புத்தகம்

* இந்தியப் பயணம் (ஜெயமோகன்)

* ஓரிதழ்ப்பூ – அய்யனார் விஸ்வநாத்

* பான்கி மூனின் றுவாண்டா – அகரமுதல்வன்

* உப்புக் கண்க்கு – வித்யா சுப்பிரமணியன் (இன்னும் படித்துமுடிக்கவில்லை!)

* ஆதி சைவர்கள் வரலாறு

* நேதாஜி மர்ம மரணம்

* My father Baliah (Not yet finished)

* சினிமா பற்றிய ஒரு புத்தகம் (இன்னும் வெளிவரவில்லை)

* நரசிம்ம ராவ் – ஜெ.ராம்கி மொழ்பெயர்ப்பில்

* மீன்கள் – தெளிவத்தை ஜோசப்

* குடை நிழல் – தெளிவத்தை ஜோசப்

* ஜெஃப்னா பேக்கரி – வாசு முருகவேல் (இன்னும் முடிக்கவில்லை)

* போரின் மறுபக்கம் – பத்திநாதன்

* எம்டன் செல்வரத்தினம் – சென்னையர் கதைகள்

* கொங்குதேர் வாழ்க்கை – நாஞ்சில் நாடன்

* ரோக்ஸ் வாட்ச் – சரவணன் சந்திரன்

* சார்த்தா – எல். பைரப்பா

* அவன் காட்டை வென்றான்

* நான் ஏன் தலித்துமல்ல – தர்மராஜ்

* ஒருத்திக்கே சொந்தம் – ஜெயலலிதா

* திராவிட மாயை பாகம் 2 – சுப்பு

இன்னும் சில புத்தகங்களைப் பட்டியலிட விட்டுவிட்டேன். மறந்துவிட்டது.

உடனடியாகப் படிக்கவேண்டியவை:

* அஜ்வா – சரவணன் சந்திரன்

* பார்பி – சரவணன் சந்திரன்

* பச்சை நரம்பு – அன்னோஜன்

இதற்கிடையில் 12 வலம் இதழ்கள் கொண்டுவருவதில் என் பங்களிப்பும் உண்டு.

மீதி நேரங்களில் 100 திரைப்படங்களுக்கு மேல் பார்த்திருக்கிறேன்.

இவையெல்லாம் உணவைக் குறைத்ததால் கிடைத்த நேரத்தில் சாத்தியமாகி இருக்கிறது என நினைக்கிறேன்.

இதற்கிடையில் கிழக்கில் வேலையும் பார்த்திருக்கிறேன் என்று லேசாகத் தோன்றவும் செய்கிறது. 🙂

பிப்ரவரி மாதம் என் அம்மாவுக்கு உடல் நிலை சரியில்லாமல் போனது. ஆகஸ்ட்டில் மரணமடைந்தார். பேரிழப்பு. இந்த ஐந்து மாதங்களில் அதிகம் படம் பார்க்கவில்லை, புத்தகங்கள் படிக்கவில்லை. இந்த நேரத்திலும் கொஞ்சம் ஆக்டிவாக இருந்திருந்தால்… ஜாக்கிரதை.

Share

கொங்குதேர் வாழ்க்கை – நாஞ்சில் நாடன்

பதிமூன்று கதைகள் அடங்கிய தொகுப்பு. ஒரே மூச்சில் படிக்கத்தக்க புத்தகமே. என்றாலும் நாளொன்றுக்கு இரண்டு மூன்று கதைகள் என நான்கு நாள்களில் படித்தேன்.
 
நாஞ்சில் நாடனின் பிரத்யேகமான மொழியே அனைத்துக் கதைகளின் அச்சாணி. இன்னொருவர் ஒரு சிறுகதையில் இத்தகைய தமிழை, தமிழ் வார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தினால் (யாண்டு, ஈங்கு, யாவர் உள்ளிட்ட வெகு பல வார்த்தைகள்) கதைகளில் ஒரு அந்நியத் தன்மை தோன்றிவிடும். நாஞ்சில் நாடன் கதைகளில் அப்படித் தோன்றவில்லை. கூடவே ஒரு இசைத்துவம் தெரிகிறது. கதைகளை வாய்விட்டு வாசிக்கலாம் என்ற அளவுக்கான இசைத்துவம் அது. கூடவே ஒரு வார்த்தை கிடைத்துவிட்டால் அவ்வார்த்தைகளின் இணை வார்த்தைகளையும் அதன் பொருளையும் வரலாற்றையும்கூடத் தொட்டுச் செல்கிறார் நாஞ்சில்நாடன்.
 
எல்லாக் கதைகளுமே நுணுக்கமானவை. பொதுவாகவே நாஞ்சில் நாடனின் கதைகளின் தலைப்பும் கதையும் ஒன்றோடு ஒன்று பின்னிப் பிணைந்திருப்பவை. கதையின் தலைப்பு கதைக்கான பெரிய வெளியை வைத்திருக்கும். இக்கதைகளின் தொகுப்பிலும் அப்படியே. நுணுக்கம் பிடிபடும் தருணத்தில் சட்டென விரிவு கொள்ளும் கதைகள் அபாரமானவை. பெரும்பாலான கதைகள் அப்படியே. இந்த நுணுக்கம் உடையாவிட்டால் நமக்கு இவை வெற்று விவரணைகாளகவே எஞ்சும். வேறொரு சந்தர்ப்பத்தில் வாசித்தால் மனவிரிவுக்குள் இக்கதைகள் சிக்க நேரலாம்.
 
இத்தொகுப்பில் வயதானவர்கள் குறித்த சித்திரம் ஒன்று உள்ளது. இரண்டு மூன்று கதைகளில் அது பயின்று வருகிறது. ஒரு கதை கல்யாணம் ஆகாத பெண்ணைப் பற்றியது. இன்னொன்று, திருமணம் தடைபடும் ஆணைப் பற்றியது. கொங்குதேர் வாழ்க்கை என்னும் சிறுகதையே இக்கதைகளின் உச்சம். அதேபோல் பரிசில் வாழ்க்கையும் இன்னொரு அட்டகாசமான சிறுகதை. கதைகளில் ஆங்காங்கே தெறிக்கும் நகைச்சுவையும் கோபமும் ஏளனமும் நாஞ்சில் நாடனின் முத்திரைகள். பாம்பு போன்ற உருவகக் கதைகள் எனக்கு எப்போதுமே பிடிக்காதவை. பெருந்தவம் சிறுகதையில் வருவம் ஏழிலைக் கிழங்கு பற்றிய விவரணைகள் அபாரமானவை. இக்கதையின் இறுதி வரியே முக்கியமானது. ஒரு சிறிய விஷயத்தைக் கூட விலாவாரியாக விவரிக்கும் பண்பை இத்தொகுப்பில் உள்ள கதைகளில் காணலாம். சங்ககாலம் தொடங்கி இன்றுவரை உள்ள அத்தனை சாத்தியங்களையும் தொட்டுப் பார்க்கிறார் நாஞ்சில் நாடன். ஒன்றிரண்டு கதைகள் அனுபவம் என்ற அளவுக்கே நம்மைச் சேர்கின்றன.
 
சிறுகதைகளின் பல்வேறு சாத்தியங்களைச் சொல்லும் கதைகள் அடங்கிய தொகுப்பு. மொத்தத்தில் அருமையான தொகுப்பு. நிச்சயம் படிக்கவும். கிண்டிலில் 9 ரூபாய்க்குக் கிடைத்தது. இப்போது விலை 50 ரூ.
 
https://www.amazon.in/Konguther-Vazhkai-Tamil-Naanjil-Nadan-ebook/dp/B06Y45RMMY/ref=sr_1_fkmr0_1?ie=UTF8&qid=1509710941&sr=8-1-fkmr0&keywords=konguther+vaazkkai
 
#கிண்டிலுக்குவாங்கஇயக்கம் 🙂
Share